آرزوهایم هوایی شده اند!

مدام به باد می روند...

 

 

نیستی

من معتاد شدم

و هر شب جای دنجی می نشینم

تزریق می کنم

کلمه،کلمه

تا شاعر شوم...

اما سالهاست

به قافیه ها نرسیده ام

حالا تمام بدنم تیر می کشد

هنوز هم به یک روز که بوی تو را بدهد

قانعم!

 

در این سکوت بغض آلود

قطره کوچکی

هوس سرسره بازی می کند...

 

 

بی تو

هر لحظه مرا

بیم فرو ریختن است...

 

 

 

نیا لطفا!

میدانم می آیی،

لبخند نمیزنی!

می میرم...

 

 

نوشته شده در 13 / 10 / 1390برچسب:,ساعت 10:42 توسط بهار| |